วัดพนัญเชิงวรวิหารถูกสร้งขึ้นก่อนการสถาปนากรุงศรีอยุธยา สันนิษฐานกันว่าถูกสร้างขึ้นโดยพระเจ้าสายน้ำผึ้ง
และพระราชทานนามว่า วัดเจ้าพระนางเชิง สืบเนื่องมาจากตำนานเรื่องพระนางสร้อยดอกหมาก คือ เมื่อพระนางสร้อยดอกหมากกลั้นใจตายนั้น พระนางคงนั่งขัดสมาธิ เพราะชาวจีนนิยมนั่งขัดสมาธิมากว่านั่งพับเพียบจึงนำมาใช้เรียกชื่อวัด บางคนก็เรียกว่า วัดพระนางเอาเชิง ตามสาเหตุที่ทำให้พระนางถึงแก่ชีวิต ฉะนั้น ถ้าเรียกนามวัดตามความหมายของคำว่า วัดพนัญเชิง ก็ย่อมหมายความถึงวัดที่มีพระพุทธรูปนั่งขัดสมาธิ คือหลวงพ่อโต ( อ้างอิงจากประวัติวัดพนัญเชิงข้อมูลของทางวัดในปัจจุบัน )
บริเวณที่ตั้ง
ตั้งอยู่บริเวณริมแม่น้ำป่าสักไปทางด้านทิศใต้ฝั่งตรงข้ามของเกาะเมือง ห่างจาตัวเมืองราว 5 กิโลเมตรหรือเมื่ออกจากวัดใหญ่ชัยมงคลถึงถนนใหญ่แล้วเลี้ยวซ้าย ข้ามทางรถไฟมาประมาณ 200 เมตร
ความน่าสนใจของวัดแห่งนี้
วัดแห่งนี้มีพระพุทธรูปขนาดใหญ่ที่สุดในประเทศไทย มีหน้าตักกว้างหน้าตักกว้าง 14 เมตรเศษ สูง 19 เมตร เป็นพระพุทธรูปปูนปั้นปางมารวิชัย เคยได้รับความเสียหายในสมัยเสียกรุง แต่ก็ได้รับการบูรณะซ่อมแซมมาโดยตลอด จนกระทั่งในสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ เมื่อ พ.ศ.2497 ได้โปรดเกล้าให้บูรณะใหม่หมดทั้งองค์ และพระราชทานนามใหม่ว่า พระพุทธไตรรัตนนายก หรือ หลวงพ่อซำปอกง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น